Wat haptotherapie voor mij als man betekende

Ik had nooit gedacht dat ik bij een haptotherapeut zou belanden. Laat staan dat ik er iets aan zou hebben. Therapie voelde voor mij altijd als iets voor mensen die het écht niet meer wisten, of voor wie heel emotioneel zijn. Zo zag ik mezelf niet. Ik had gewoon stress. Slaapproblemen. Vermoeidheid. En ik was wat sneller geïrriteerd dan normaal. Maar goed – wie niet?

Wat ik wél wist: ik was mezelf kwijt.
Ik deed alles ‘goed’ aan de buitenkant. Werk, gezin, afspraken nakomen, blijven doorgaan. Maar vanbinnen liep ik leeg. Ik merkte dat ik steeds minder kon genieten. Dat ik me terugtrok, zelfs thuis. Alsof er een soort mist zat tussen mij en de rest van de wereld.

Een sessie die me raakte – letterlijk

Een vriend (ook geen zweverig type) raadde me haptotherapie aan. “Je hoeft niet alles uit te leggen,” zei hij. “Je lichaam weet vaak allang wat er speelt.” Die zin bleef hangen.

De eerste sessie was wennen. Niet alleen praten, maar ook landen. Door een oefening op de stoel bijvoorbeeld. En verder ook letterlijk: voelen hoe ik stond, hoe ik op de bank lag en hoe ik contact maakte. Ik ontdekte hoeveel spanning ik onbewust vastzette. In mijn kaken. Schouders. Buik. Alsof ik mezelf bij elkaar hield.

Wat me verraste, was de aanraking. Niet op een ongemakkelijke manier, maar precies genoeg om iets los te maken wat ik met denken niet kon bereiken. Het was alsof mijn lijf zei: “Eindelijk hoor je me.”

Wat ik leerde

Ik leerde weer voelen wanneer iets me raakte, voordat ik er een mening over had. Ik leerde vertragen, zonder me zwak te voelen. Ik ontdekte dat ik niet alles hoef te fixen of begrijpen, maar dat er kracht zit in stilstaan. In gewoon zijn.

Dat had ik nooit op een cursus geleerd. Niet op werk, niet in de sportschool. Maar hier wel. Haptotherapie gaf me geen pasklare antwoorden, maar het hielp me thuiskomen in mezelf. En dat maakte het verschil.

Voor mannen die twijfelen

Als jij merkt dat je steeds meer aan het overleven bent. Dat je hoofd vol zit en je lijf niks meer lijkt te zeggen, dan is haptotherapie geen vreemde keuze. Het is juist moedig om te luisteren naar wat je lichaam je al die tijd al probeert te vertellen.

En nee, je hoeft niet alles te kunnen benoemen. Je hoeft alleen bereid te zijn om te voelen wat er wél is. De rest volgt vanzelf.

Wil jij dit ook?

Misschien herken je iets in dit verhaal. Misschien ben je ook moe van steeds maar doorgaan, terwijl het vanbinnen schuurt. Je hoeft het niet alleen uit te zoeken. In mijn praktijk nodig ik je uit om te vertragen, te luisteren naar je lijf en stap voor stap weer meer rust en richting te ervaren.

Je bent welkom. Neem gerust contact op als je vragen hebt, of gewoon eens wilt kennismaken.

Note

Ik heb de tekst iets concreter gemaakt, zodat het minder ging over de sessies en over mij, maar echt vanuit de ervaring zoals mij cliënt die beschreef. Ik weet wie het geschreven heeft, maar deze persoon blijft uiteraard anoniem.